آموزش و پرورش در ایران از دوره قاجار تا پایان دوره پهلوی تحولات بسیاری را تجربه کرد. در دوره قاجار، آموزش به شکل سنتی و بیشتر در مکتب‌خانه‌ها و حوزه‌های علمیه انجام می‌شد، و دسترسی به تحصیل محدود و نابرابر بود. در اواخر قاجار با تاسیس دارالفنون، آموزش نوین آغاز شد.

در دوره پهلوی اول، با اصلاحات رضا شاه، مدارس نوین گسترش یافتند و آموزش رسمی اجباری شد. آموزش برای زنان نیز مورد توجه قرار گرفت. در دوره پهلوی دوم، آموزش عمومی توسعه بیشتری یافت و دانشگاه‌های جدیدی مانند دانشگاه ملی (دانشگاه شهید بهشتی) و دانشگاه صنعتی آریامهر (دانشگاه صنعتی شریف) تاسیس شدند. در پایان دوره پهلوی، نظام آموزشی مدرن در ایران شکل گرفته بود و زمینه برای آموزش همگانی فراهم شد