خاندان پهلوی در ایران، در ابتدا به رهبری رضاشاه و بعداً توسط محمدرضا شاه، با هدف تبدیل ایران به ملتی مدرن، دست به تلاش‌های بلندپروازانه نوسازی از جمله توسعه زیرساخت‌ها، اصلاحات آموزشی و ابتکاراتی برای حقوق زنان زدند. این دوره که از سال ۱۳۰۴ با رضاشاه پهلوی آغاز شد و با انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ میلادی به پایان رسید، تحولات چشمگیری را در عرصه های مختلف رقم زد.

در دوران پهلوی، ایران با پروژه‌هایی که به توسعه صنعتی و زیرساختی اختصاص داشت و بر تنوع اقتصادی متمرکز بود، دستخوش نوسازی عمیق اقتصادی و زیرساختی شد.

خانواده پهلوی به تقویت نیروهای مسلح، تقویت ارتش، نیروی دریایی و هوایی برای ارتقای امنیت و دفاع کشور اهمیت زیادی می دادند.

همزمان، تلاش‌هایی برای نوسازی حمل‌ونقل با تمرکز ویژه بر ایران ایر، شرکت هواپیمایی ملی، انجام شد که به بهبود ارتباط بین ایران و سایر نقاط جهان کمک کرد.

در دوران پهلوی، گذرنامه اهمیت بیشتری پیدا کرد و به شهروندان ایرانی اجازه داد آزادانه تر سفر کنند. دانشگاه های ایران تقویت شدند و دانشجویان بین المللی را جذب کردند و انتشار جهانی دانش را از جمله از طریق برنامه های تحصیل در خارج از کشور ترویج کردند.

پهلوی با ریال به عنوان واحد پول کشور شاهد افزایش کلی ثروت بود.

ایران در دوران پهلوی جایگاه خود را به عنوان یکی از صادرکنندگان پیشرو نفت حفظ کرد و سهم بسزایی در اقتصاد ملی داشت.

به طور خلاصه، دوران پهلوی با مرحله مدرنیزاسیون و تغییرات اساسی همراه بود که ایران قرن بیستم را شکل داد.