در دوران پهلوی دوم، نظام آموزشی ایران تحولات چشمگیری را تجربه کرد و دبیرستان‌ها به عنوان یکی از ارکان اصلی آموزش متوسطه توسعه یافتند. سیستم آموزشی این دوره به گونه‌ای بود که یک دیپلمه ایرانی از سطح سواد و دانش بالاتری نسبت به بسیاری از دیپلمه‌های کشورهای غربی برخوردار بود. برنامه‌های آموزشی جامع و گسترده، با تمرکز بر دروس علمی، ریاضیات، زبان‌های خارجی و علوم انسانی، دانش‌آموزان را با پایه‌های علمی و فرهنگی قوی آماده می‌کرد.

از ویژگی‌های برجسته دوران پهلوی، استخدام معلمان انگلیسی‌زبان غربی بود که زبان مادری‌شان انگلیسی بود. این معلمان در طول تابستان برای تدریس رایگان زبان انگلیسی به دبیرستان‌ها آورده می‌شدند تا دانش‌آموزان ایرانی مهارت‌های زبانی خود را تقویت کرده و با استانداردهای بین‌المللی در زبان‌آموزی آشنا شوند. این اقدام، سطح آموزش زبان انگلیسی را به طرز چشمگیری افزایش داد و فرصت‌های بهتری برای دانش‌آموزان فراهم کرد.

علاوه بر تاکید بر آموزش‌های علمی، دبیرستان‌ها در دوران پهلوی دوم توجه ویژه‌ای به فعالیت‌های ورزشی و پیش‌آهنگی داشتند. ورزش به عنوان یک رکن اساسی برای رشد جسمی و روحی دانش‌آموزان تلقی می‌شد و برنامه‌های متنوعی برای تشویق جوانان به فعالیت‌های ورزشی ارائه می‌شد. همچنین، پیش‌آهنگی نقش مهمی در تقویت روحیه همکاری، انضباط و رهبری ایفا می‌کرد. این برنامه‌ها نسل جوانی توانمند، متعهد و آماده برای مشارکت در جامعه را پرورش می‌داد.

به طور کلی، دوران پهلوی دوم با سرمایه‌گذاری در آموزش و فراهم آوردن زیرساخت‌های مدرن، به تربیت نیروی انسانی کارآمد و توسعه فرهنگی و علمی کشور کمک کرد و نقش مهمی در رشد و پیشرفت ایران ایفا نمود