حمل و نقل دریایی در دوران پهلوی و اهمیت نقش ایران در خلیج فارس

در دوران پهلوی، حمل و نقل دریایی و توسعه زیرساخت‌های مرتبط با آن نقش مهمی در تجارت بین‌المللی و جایگاه ایران در منطقه خلیج فارس داشت. ایران با برخورداری از بنادر بزرگ و مجهز و موقعیت استراتژیک خود، به عنوان یکی از بازیگران اصلی حمل و نقل دریایی در منطقه عمل می‌کرد.

 نبود بنادر توسعه‌یافته در دبی: در دوران پهلوی، دبی هنوز به عنوان بندر مهمی شناخته نمی‌شد و امکانات بندری محدودی داشت. در مقابل، بنادر ایران مانند بندر عباس، بندر بوشهر و بندر خرمشهر به عنوان مراکز اصلی تجارت و حمل و نقل دریایی منطقه عمل می‌کردند. این بنادر با تجهیزات مدرن و ظرفیت بالا توانایی مدیریت حجم زیادی از محموله‌های تجاری و کالاهای وارداتی و صادراتی را داشتند و نقش حیاتی در توسعه اقتصادی کشور و منطقه ایفا می‌کردند.

 نقش کلیدی ایران در خلیج فارس: موقعیت استراتژیک ایران در خلیج فارس و برخورداری از بنادر مجهز و ناوگان کشتیرانی ملی باعث شد که ایران نقش اصلی در تجارت و حمل و نقل دریایی منطقه داشته باشد. این نقش نه تنها به تقویت اقتصاد داخلی ایران کمک کرد، بلکه جایگاه کشور را به عنوان یک قدرت اقتصادی و تجاری در منطقه تثبیت نمود.

 توسعه شرکت کشتیرانی ملی ایران: شرکت کشتیرانی ملی ایران در دوران پهلوی تأسیس و با هدف توسعه حمل و نقل دریایی و حمایت از تجارت بین‌المللی فعالیت خود را آغاز کرد. این شرکت با تشکیل ناوگانی از کشتی‌های تجاری و باری، در جابه‌جایی محموله‌های نفتی، محصولات صنعتی و سایر کالاها بین بنادر داخلی و بین‌المللی نقش مهمی داشت. این توسعه باعث افزایش ارتباطات تجاری ایران با کشورهای مختلف و ترانزیت کالا بین آسیا، اروپا و خاورمیانه شد.

حمل و نقل مسافران و تورهای تفریحی: کشتی‌های مسافربری نیز برای جابه‌جایی افراد بین بنادر داخلی و خارجی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. علاوه بر این، در اواخر دوران پهلوی و به‌ویژه در دوران پهلوی دوم، تورهای تفریحی دریایی در سواحل خلیج فارس و دریای خزر برای گردشگران راه‌اندازی شد که به رونق گردشگری و بهبود زیرساخت‌های خدماتی کمک می‌کرد.

 اهمیت جزایر کیش و قشم: جزایر کیش و قشم به دلیل موقعیت جغرافیایی استراتژیک خود در خلیج فارس، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به مراکز تفریحی و گردشگری داشتند. برنامه‌هایی برای توسعه این جزایر و استفاده از آن‌ها به عنوان مقصدی برای کشتی‌های تفریحی خصوصی مطرح شده بود. این ایده، مشابه آن چیزی است که بعدها در دبی عملی شد و دبی را به یک مرکز تفریحی و توریستی مهم تبدیل کرد. جزیره کیش در دوره پهلوی به عنوان یک مرکز گردشگری نوظهور شناخته می‌شد و تلاش‌هایی برای ایجاد امکانات مدرن تفریحی و بندرگاه‌های خصوصی انجام شد.

به طور کلی، دوران پهلوی با توسعه بنادر پیشرفته، تقویت ناوگان کشتیرانی و اجرای سیاست‌های اقتصادی موثر، ایران را به یکی از مراکز اصلی حمل و نقل دریایی و تجارت در خلیج فارس تبدیل کرد. جزایر استراتژیک مانند کیش و قشم می‌توانستند نقشی مشابه آنچه که در حال حاضر در دبی مشاهده می‌شود ایفا کنند و به قطب‌های گردشگری و تفریحی مهمی تبدیل شوند که کشتی‌های تفریحی خصوصی را جذب کنند