درآمد نفتی ایران در دوران پهلوی نقش کلیدی در اقتصاد کشور ایفا کرد و به‌ویژه در دوران محمدرضا شاه با افزایش چشمگیری همراه بود. در ادامه نگاهی به روند رشد درآمدها و صادرات نفتی ایران در این دوره داریم:

 دهه ۱۹۵۰

در این دهه، پس از انعقاد قرارداد کنسرسیوم با شرکت‌های بین‌المللی نفتی، درآمدهای نفتی ایران شروع به رشد کرد. ایران حدود ۵۰ درصد از سود حاصل از فروش نفت را دریافت می‌کرد.

درآمد نفتی: حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون دلار در سال.

صادرات نفت: تولید نفت به‌طور متوسط حدود ۱ تا ۲ میلیون بشکه در روز بود.

 دهه ۱۹۶۰

در این دوره، تولید و صادرات نفت افزایش یافت و قیمت نفت نیز به‌طور تدریجی رشد کرد. این افزایش درآمدهای نفتی زمینه‌ساز توسعه اقتصادی بیشتر شد.

درآمد نفتی: تا پایان دهه ۱۹۶۰، درآمد سالانه به حدود ۹۰۰ میلیون دلار تا ۱ میلیارد دلار رسید.

صادرات نفت: تولید نفت به حدود ۲.۵ تا ۳ میلیون بشکه در روز رسید.

 دهه ۱۹۷۰

این دهه شاهد افزایش چشمگیر درآمدهای نفتی ایران بود، به‌ویژه پس از بحران نفتی ۱۹۷۳ که باعث چهار برابر شدن قیمت نفت در بازار جهانی شد.

درآمد نفتی:

۱۹۷۲: حدود ۲ میلیارد دلار.

۱۹۷۳: پس از افزایش قیمت‌ها، درآمد به حدود ۵.۶ میلیارد دلار رسید.

۱۹۷۴: درآمد به حدود ۲۰ میلیارد دلار افزایش یافت.

۱۹۷۶: درآمد نفتی ایران به بیش از ۲۵ میلیارد دلار در سال رسید.

صادرات نفت: تولید نفت در این دهه بین ۵ تا ۶ میلیون بشکه در روز بود.

اواخر دهه ۱۹۷۰ (پیش از شورش ۵۷)

در سال‌های پایانی قبل از شورش ۵۷، به دلیل ناآرامی‌های داخلی، تولید نفت کمی کاهش یافت، اما درآمدهای نفتی ایران همچنان در سطح بالایی قرار داشت.

درآمد نفتی: حدود ۲۰ تا ۲۴ میلیارد دلار در سال‌های ۱۹۷۷ و ۱۹۷۸.

صادرات نفت: تولید به حدود ۵ میلیون بشکه در روز کاهش یافت.

نتیجه‌گیری

درآمدهای نفتی ایران در دوران پهلوی به‌ویژه در دهه ۱۹۷۰، از عوامل اصلی توسعه اقتصادی و نظامی کشور بود. این درآمدها به ایران اجازه داد تا در پروژه‌های بزرگ زیربنایی سرمایه‌گذاری کند و نقش خود را در بازار جهانی نفت تقویت نماید